آیة الکرسی

فضائل آیة الکرسی از زبان رسول اللّه

«اللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَّهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی اْلأَرْضِ...

خداوند،معبودی جز او نیست.او زنده پایدار است.نگیرد او را خوابی و نه نیمه خوابی؛ هر چه در آسمان ها و زمین است از آنِ او است.کیست آن کس که نزد او پایندانی کند مگر به دستور او؛ او به هر چه روبروی آنهاست و به هر چیز که پشت سر آنها است آگاه است و به چیزی از علم او احاطه نیابند جز آنچه خودش بخواهد.«کُرسیِّ»[قدرت و علم]او آسمان ها و زمین را فراگرفته است و نگهداریِ آنها بر او گران نباشد،او بلندپایه بزرگوار است.

باید دانست که از عادتِ خدای سبحان در این کتاب کریم این است که سه نوع سخن را با هم درمی آمیزد یعنی:علم توحید،علم احکام و علم قصص و این شیوه بهترین شیوه هاست نه باقی گذاشتنِ انسان در نوعی واحد،زیرا آن مایه ملال میگردد و اما هرگاه از نوعی از علوم به نوعی دیگر انتقال یابند،سینه بدان گشایش یابد و دل بدان شاد شود،پس گویی از شهری به شهر دیگر سفر می کند و یا از بوستانی به بوستان دیگر میرود و یا از خوردن طعام لذیذی به خوردن طعام دیگر می پردازد و شکّی نیست که این لذیذتر و دلاویزتر باشد.و چون در آیات گذشته از علم احکام و از علم قصص آنچه را که مصلحت دید یاد کرد،اکنون آن چه را که به علم توحید تعلق دارد یاد کرد و گفت:

«اللّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ» و در آیه چند مسأله است:

مسأله نخستین:

بیان فضایل این آیه است.از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده اند که فرمود:این آیه را در هیچ خانه ای نخوانند مگر این که شیاطین سی روز آن خانه را رها کنند و ساحر و ساحره یی در آن درنیاید،چهل شب و از حضرت علی علیه السلام می آید که فرمود:

از پیامبر شنیدم بر چوب پاره های منبر درحالی که می گفت:

هـر کس آیـةُ الکرسی را به دنبـال هر نمـاز واجبـی بخـواند او را از وارد شـدن به بهشت باز نمیدارد،مگر مرگ و برآن مواظبت نمی ورزد [یعنی پیوسته نمی خواند]مگرصدّیقی یا عابدی و هر کس آن رابخواند وقتی که به رختخواب خود میرود.خداوند او را ایمن می دارد و همسایه اش را و همسایه همسایه اش را و خانه هایی را که گرداگردِ او است.

گویند:
صحابه درباره فاضل ترین آیه در قرآن با هم سخن می گفتند،پس حضرت علی علیه السلام آنان را فرمود:شما درباره آیة الکرسی چه می گویید؟ آنگاه گفت:رسول صلی الله علیه و آله مرا گفت:ای علی! سید بشر،آدم است و سیّد عرب،محمد صلی الله علیه و آله و در این فخری نیست و سید کلام،قرآن است و سیّد قرآن،بقره است و سید بقره،آیة الکرسی.

و باز از حضرت علی علیه السلام روایت کرده اند که:چون روز بَدْر بود،من قتال کردم.آنگاه به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدم تا چه می کند،چون آمـدم دیـدم که در سجـده است و میگوید:«یا حیُّ یا قَیوُّمُ» و بر آن چیزی نمی افزاید؛آنگاه باز به قتال بازگشتم.سپس باز آمدم و او همان کلمات را می گفت و همچنان می رفتم و می آمدم و به او می نگریستم و او بر آن گفتار چیزی نمی افزود،تا اینکه خداوند او را فتح داد.

:: موضوعات مرتبط: مطالب مذهبی , ,
:: بازدید از این مطلب : 884

امتیاز مطلب : 6

تعداد امتیازدهندگان : 2

مجموع امتیاز : 2